Ո՞րն է ճիշտ ռիթմը..

Հեծանվային սպորտով զբաղվելու նախասիրության առաջնային փուլում ամենակարևորը ձեր ծնկային հոդերը չվնասելն է:Այդ պատճառով ճիշտ ռիթմի հարցը հաճախ է բարձրացվում տարբեր ֆորումներում:
Պաշտոնական դոգման պնդում է, որ 80-100 պտույտ/րոպե-ն ամենաարդյունավետ ռիթմն է: Սկսնակներին մենք նույնպես խորհուրդ ենք տալիս հետևել այդ ցուցանիշին, որպեսզի հենց ամենասկզբից ավելի հեշտ սովորեք  ոտնակների պտտման բարձր արագությանը:
Իսկ ավելի փորձառուների համար այս հարցն այդքան էլ միանշանակ չէ: Առաջին մի քանի տարին ես հեծանիվ էի քշում արագ ռիթմով՝ 100պտույտ/րոպե-ից ոչ պակաս: Հետագայում ես սկսեցի հետևել ինքս ինձ և նկատեցի, որ պտտման հաճախականության նվազեցման և  փոխանցման ավելացման ժամանակ ընթացքը դառնում է ավելի ուժային:

Մկաններում հզորություն է առաջանում, էներգիան ավելի քիչ է զուր վատնվում, սրտի զարկերը ընկնում են 5-10%-ով:  Շատ դժվար էր վերածրագրավորել իմ ուղեղը, քանի որ ենթագիտակցությանս մեջ մեխված էր, որ ցածր ռիթմը հանգեցնում է ծնկների վնասվածք:

Հիմա իմ հեծանվային ռիթմը մոտավորապես հավասար է 70-75 պտույտ/ րոպե, և այս ցուցանիշը համարում եմ լիովին արդյունավետ ինձ համար: Իսկ ինչ վերաբերում է չափանշային 80-100 պտույտին, ապա կարելի է ասել, որ այդ թվերը նախատեսված են միայն նրա համար, որ մարդիկ սովորեն արագ վարել և սկզբնական փուլերում խուսափեն խնդիրներից:

Խոստովանենք, որ ապակառուցողական արտրոզի և ցածր կադենսի մասին վախեցնող պատմությունները մեծամասամբ հեծանվային միֆեր են, որոնք փոխանցվում են բերնեբերան: Ավելի վտանգավոր է ծնկային հոդերն աննկատ սառեցնելը կամ ջրազրկված վիճակում հեծանիվ քշելը:

Այնուամենայնիվ, դանդաղ ռիթմը կարելի է օգտագործել, միայն երբ իրականացվում են նվազագույնը երեք պայմաններ՝

1.Կա բարձր լարվածությամբ երթևեկելու բավականաչափ փորձ (մկանները և հանգույցները սովոր են):

2.Օգտագործվում են կապեր կամ տուկլիպսներ /կա հնարավորություն ոչ միայն հրել, այլև քաշել ոտնակները/:

3.Մշակված է ոտնակման տեխնիկա / կոնքերը զուգահեռ են շրջանակին, ծնկային կապերը ֆիքսված են, ճիշտ վայրէջք և այլն/:

Դրանից բացի, շատ կարևոր է ճիշտ աշխատանքը փոխանցումների հետ և ռիթմի մեծացումը խոչընդոտների առաջացման ժամանակ /հանդիպակաց քամի, վերելք/: Ավելին, ըստ իս, մեծ առավելություն են մարզասրահում ծանրաձողով կքանստումները:

Եթե դուք հետևում եք բոլոր կանոններին, ապա կարելի է նշանակալիորեն մեծացնել պտտման մակարդակը: Ցածր, բայց հզոր ռիթմի ժամանակ ավելի քիչ էներգիա է ծախսվում, և սրտի զարկերը նույնպես ավելի դանդաղ են, իսկ դա շատ կարևոր է մեծ հեռավորությունների համար:

Դանդաղ ռիթմ ասելով` ես, բնականաբար, նկատի չունեմ 50պտույտ/րոպեն. այ դա, ըստ իս, ուղղակի վնաս է ծնկային հոդերին:

Արագ ռիթմի մասին, իհարկե, մոռանալ նույնպես չարժե: Այն կարևոր  է արագացումների և վերելքների համար: Ահա, դիտեք՝ ինչպես են մարզվում մարզասրահում, ինչքանի՞ է այնտեղ հասնում ռիթմը. այնպիսի տպավորություն է, որ այն հասնում է մոտ 200-ի: Ես սկզբից մտածեցի, որ դա արագացված նկարահանում է, բայց հետո նկատեցի, որ անկյունում կանգնած երիտասարդը շարժվում է նորմալ արագությամբ:

Իսկ ինչպիսի՞ ռիթմով եք ընթանում դուք և ինչու՞ եք այն համարում ճիշտ: Կա՞ն արդյոք մարդիկ, ովքեր ամենասկզբից վարել են հեծանիվը դանդաղ ռիթմով, և նրանց հետ երբևէ ծնկերի հետ կապված խնդիր չի եղել: